عضو شوید 5000 تومان بگیرید

مریم جمشیدی

مریم جمشیدی؛با پیروزی محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری نهم در تیرماه 84 و با توجه به تغییرات گسترده یی که حتی در سطح فرمانداران شهرهای کوچک رخ داد، کمتر کسی فکر می کرد سخنگوی وزارت خارجه دولت اصلاحات این شانس را داشته باشد که به شغل خود در دولت اصولگرا نیز ادامه دهد. با این وجود اگرچه حمیدرضا آصفی اولین سخنگوی دستگاه دیپلماسی دولت اصلاحات و آخرین آن بود اما این شانس را نداشت تا آخرین سخنگوی وزارت خارجه دولت نهم باشد.

او متولد سال 1331 در تهران است و دکترای شیمی دارد. هنگامی که پس از سه سال ماموریت به عنوان سفیر ایران در پاریس به تهران بازگشت تا در کنار کمال خرازی وزیر خارجه دولت محمد خاتمی فعالیت تازه خود را آغاز کند، همه چیز در وزارت خارجه ایران از تحرک و انرژی خبر می داد.گرچه وزارت خارجه ایران در دوره علی اکبر ولایتی سخنگو داشت اما با آمدن کمال خرازی و آصفی به صدر وزارتخانه، جلسات سخنگویی از ماهی یک جلسه به هفته یی یک بار رسید و پای خبرنگاران و گزارشگران به وزارت خارجه ایران باز شد و تلفن همراه آقای سخنگو به نمایندگان رسانه ها سپرده شد تا هر لحظه و هر جا سوالی بی پاسخ نماند. جلسات off the recodr (ضبط خاموش) آقای سخنگو نیز بخش جذاب جلسات هفتگی برای خبرنگاران بود. با وجود این هنگامی که زمزمه خداحافظی کمال خرازی از وزارت خارجه دولت اصلاحات شنیده شد، بسیاری تصور می کردند حمیدرضا آصفی یار دیرین و دستیار ویژه آقای خرازی هم به کار خود در این سمت پایان خواهد داد. اما در کمال تعجب چنین نشد و وی برای هشت ماه دیگر در این سمت ماند و منوچهر متکی وزیر خارجه احمدی نژاد را همراهی کرد. این ماندن البته برای او از هر دو سو هزینه هایی داشت چرا که از یک سو به خاطر این همراهی مورد انتقاد برخی چهره های اصلاح طلب و دوستانش قرار گرفت و از دیگر سو، برچسب غیرخودی توسط یاران احمدی نژاد تقدیم وی می شد. برای همین در تمام مدتی که با خبرنگاران جلسه داشت، یک خط در میان مجبور بود به شایعاتی مبنی بر رفتنش پاسخ دهد. البته کارکشتگی و تجربه سال ها سخنگویی آصفی در ابتدای کار دولت نهم، بسیار به درد دستگاه دیپلماسی احمدی نژاد می خورد. با این حال شاید خود آصفی هم فکر نمی کرد طرح مساله هولوکاست توسط رئیس جمهور آن هم در روزهای نخستین آغاز به کار دولت، باعث چنین هجمه بین المللی شود و او به عنوان تنها عضو باقی مانده از دوران اصلاحات، مجبور به دفاع و توجیه سخنان احمدی نژاد شود. از سوی دیگر حضور هشت ماهه آصفی در وزارت خارجه به عنوان سخنگو باعث شد یادگاری توسط خبرنگاران برای او برجا بماند چرا که او در این مدت با این شوخی دوستان خبرنگارش مواجه بود که به علت رد صحت مسائل مطرح شده زیادی در جلسات، به مطایبه او را «آقای تکذیب» صدا می کردند. سرانجام روزی رسید که شایعه رفتن آصفی به واقعیت پیوست و او که قبلاً بارها تاکید کرده بود به خاطر مادر پیرش تمایل به ماندن در تهران دارد، مجبور شد به عنوان سفیر ایران راهی امارات شود. البته گویی بخت با او یار بود که برای ادامه کار به کشوری رفت که تقریباً کمترین تنش را با تهران طی چهار سال گذشته تجربه کرد و مانند بسیاری از همتایان خود مجبور به رفت و آمد زود به زود به وزارت خارجه کشور میزبان جهت توضیح درباره مسائل مطرح شده توسط مقامات کشورمان نشد تا تنش به وجود آمده را حل و فصل کند. دوره حضور آصفی در امارات به عنوان سفیر به قدری طلایی بود که او موفق به کسب نشان درجه یک امارات شد. این نشان اوایل مردادماه جاری به پاس زحمات و تلاش آصفی در گسترش روابط بین دو کشور توسط امیر امارات در پایان ماموریت وی اهدا شد.