عایقکاری
عایقکاری نقش بسیار مهمی در گرم نگه داشتن ساختمان در فصل زمستان و خنک نگه داشتن آن در فصل تابستان دارد. به کمک عایقکاری میتوان یک خانه را در زمستان 5 درجه گرمتر و در تابستان 10 درجه خنکتر نگه داشت.
به این ترتیب علاوه بر کم شدن مصرف انرژی، از آلودگی محیط زیست نیز کاسته میشود و منابع انرژی برای استفاده آیندگان حفظ میگردد.
عایقها چگونه کار می کنند؟
ایرانیان از دیرباز با عایقکاری آشنا بوده اند و با استفاده از مصالح ساختمانی در دسترس، خانه های خود را طوری می ساختند که کمترین نیاز را به گرمایش و سرمایش داشته باشد و این خود جلوه ای از تمدن دیرینه ایران و ایرانیان است.
عایق در تابستان باعث میشود گرمای کمتری وارد ساختمان شود و در زمستان نیز جلوی خروج گرما از ساختمان و سرد شدن آن را میگیرد.
انواع عایقکاری
عایقها دو گروه اصلی دارند که روش کار آنها کاملا متفاوت است:
عایقهایی که در ساختار آنها حبابهای هوا وجود دارد و باعث کاهش هدایت حرارت میشوند.
عایقهایی که حرارت را بازمی تابانند. پشت این عایقها باید حدود 20 میلیمتر فاصله هوایی تعبیه شود.
عایقها چگونه ارزیابی می شوند؟
فاکتور مهم در انتخاب عایقها، میزان مقاومت حرارتی آنها است. هر قدر این مقاومت بالاتر باشد، عایق حرارت را کمتر از خود عبور می دهد و صرفه جویی ای که به همراه دارد افزایش می یابد. پس به جای ضخامت عایقها، باید مقاومت حرارتی آنها با هم مقایسه شود. عایقهای گوناگون با مقاومتهای حرارتی برابر، از نظر میزان صرفه جویی در انرژی همانند هستند و تنها اختلاف آنها در قیمت و محل کاربرد است.
چه جاهایی باید عایقکاری شوند؟
جاهایی که باید عایقکاری شوند عبارتند از:
سقفها: مصرف انرژی برای گرمایش و سرمایش ساختمان را 35% تا 45% کاهش میدهد.
دیوارهای خارجی: مصرف انرژی برای گرمایش و سرمایش ساختمان را حدود 15% کاهش میدهد.
کف: مصرف انرژی را در زمستان 5% کاهش می دهد.
لوله های آب گرم : برای عایقکاری لوله های آبگرم می توان از عایقهای پتویی یا عایقهایی که به طور ویژه برای لوله ها ساخته شده و براحتی قابل نصب هستند استفاده کرد.
سقف و کف ساختمانهای موجود را میتوان به راحتی عایقکاری کرد. در صورت وجود جا، دیوارهای خارجی را نیز میتوان عایق نمود.
بر اساس مقررات ملی ساختمان، تمامی ساختمانهایی که ساخته میشوند باید به اندازه کافی عایقکاری شوند. میزان عایق مورد نیاز نیز در همین مقررات تعیین شده است.
چند راهنمایی کلی برای نصب عایقها
عایقها در صورتی خوب کار خود را انجام میدهند که به طور صحیح نصب شده باشند. موارد زیر به شما کمک می‌کند تا بهترین کارآیی را از عایقهایی که نصب می‌کنید ببینید:
هرگز عایق را فشرده نکنید. عایق باید پس از نصب همان ضخامت اولیه خود را داشته باشد. در غیر این صورت مقدار مقاومت حرارتی آن کاهش می‌یابد و نمی‌تواند آن طور که انتظار می‌رود جلوی انتقال حرارت را بگیرد.
عایقکاری را به طور کامل روی تمام سطح انجام دهید. چرا که اگر تنها 5% از سطح خالی بماند, ممکن است تا 50% از کارآیی عایقکاری کاسته شود.
مواد عایق را باید همیشه خشک نگه داشت زیرا به استثنای پلی‌استایرن که نسبت به آب مقاوم است، بقیه عایقها بر اثر رطوبت کارآییشان پایین می‌آید. در برخی عایقهای آزاد مقدار مقاومت حرارتی متناسب با تراکم عایق است نه ضخامت آن. در این عایقها، مقدار مقاومت ممکن است بعد از مدتی تا 20% کاهش یابد. از این‌رو باید از نصب‌کننده عایق تضمین گرفت.
از عایقهای آزاد در سقفهایی که شیب زیادی دارند استفاده نکنید.
در صورت استفاده از عایقهای باز‌تابنده باید حتماً پشت آنها یک لایه هوای ساکن به ضخامت20 میلیمتر وجود داشته باشد. تمام سوراخها و پارگیها و درزها باید با نوار چسب پوشیده شوند.
اطراف کابلهای برق و لوازم الکتریکی را هرگز عایقکاری نکنید. ایمن بودن عایقکاری باید توسط یک فرد متخصص بررسی شود.
در فاصله کمتر از 90 میلی‌متری فن‌های خروجی عایق نصب نکنید.
در فاصله کمتر از 25 میلی‌متری حبابهای لامپ و سرپیچ آنها عایقکاری نکنید.
تلفات حرارتی در زمستان و نفوذ گرما در تابستان در یک خانه معمولی
کلمات کلیدی :
»
نظر
